TMG te groot voor slagvaardige en marktgerichte crossmediale producten
Marianne Zwagerman zegt in Adformatie ‘niet doen’ tegen de crossmediale ambities van de Telegraaf Media Groep in Amsterdam: ‘Verkeerde synergie, verlies en teveel managementlagen’. Een nadere analyse van het stuk in Adformatie.
• Veel kranten CEO’s bang van redactie
• Kleine bedrijven sneller en succesvoller met crossmedia in vergelijking met logge uitgevers
• Op mobiel gebied hebben krantenuitgevers de afgelopen twee jaar vrijwel niets gedaan
Het stuk in het weekblad begint met het gebruikelijke gedoe over cijfers en de capaciteiten van CEO Herman van Campenhout. ABN-AMRO analist Menno van Leeuwen zegt dat het een goede keuze was een CEO aan te stellen met geen ‘krantenachtergrond’. Het ‘waarom’ van die bewering blijft echter achterwege. De CEO heeft kennelijk in februari 2011 snel even een LinkedIn account aangemaakt, want het profiel ‘verraadt’ verder niet veel over zijn historie. Een kort (geregiseerd) filmpje laat wat meer zien over de achtergronden van Herman van Campenhout.
Het artikel slingert verder wat losse suggesties heen en weer tot en met het zelfs volledig opsplitsen en verkopen van alle aanhangende onderdelen: De Telegraaf weer terug naar de kern van nieuws op print, de website en een app. Maar of van Campenhout die strategie voorstaat blijkt zowel in- als extern niet duidelijk te zijn. Hij zegt wel in 2016 850 miljoen euro omzet binnen te willen halen, terwijl vanaf 2009 de omzet daalde van 612 miljoen euro naar 573 miljoen euro in 2012. 280 miljoen ‘inhalen’ in 3 jaar is volgens mij een vrij lastige opgave in een nieuwe werkelijkheid die in geen enkel media kanaal duidelijke signalen afgeeft.
Alle specialisten die in het artikel wat denken te zeggen gaan uit van het product krant zoals we het tot nu toe kennen. De werkelijkheid verandert sneller en er is geen weg terug. De papieren krant heeft onder invloed van de technologie de mens de mogelijkheid gegeven breaking news zelf te verspreiden. De krant kan het hooguit achteraf een beetje samenvatten. Daarom zie je steeds vaker kranten verworden tot ‘bijna tijdschriften’, die eigenlijk in huis hun weg vinden in het weekend. Vrij Nederland is gek genoeg vanuit geheel andere omstandigheden wel een voorbeeld van gedwongen conversie van een dagkrant naar een weekblad, zonder daarbij overigens een oordeel te geven over de levensvatbaarheid van dat blad, welke zich ook een weg tracht te vinden in het crossmediale landschap.
Het kanaal kiezen om te overleven is dus geen strategie. Het artikel gaat gelukkig een stuk verder en boort diep in de cultuur van de organisatie en komt dan terecht bij de redactie, met een trainerende macht. Ex TMG’er Zwagerman is er duidelijk over: ‘Tijd voor een geheel nieuwe ploeg, dat geeft energie. Broertjes weg bij de Volkskrant heeft dat bewezen. Bij de Telegraaf moet ook Paradijs maar gewoon weg, dat geeft lucht’. Niet mis te verstane bewoordingen, die misschien ook wel vanuit eigen stukje frustratie in het artikel zijn verschenen?
De oorlogskas van het concern is vrijwel leeg. Grote acquisities zitten er dus niet in, tenzij Mecom uitverkoop gaat houden en titels van Wegener voor een kleinigheid van de hand doet. Maar ja, dan heb je nog wat titels, nog meer redactie en dus nog steeds geen duidelijke (crossmediale) richting. Dat blijkt wel uit de reactie die TMG zelf op het stuk geeft in Adformatie. Veel leeg heen en weer gepraat, omdat het als beursgenoteerd bedrijf niet kan en wil ingaan op alle vragen en opmerkingen die in het artikel van Adformatie zijn gemaakt.
Maar één ding is zeker: nieuws is niet meer afhankelijk van journalisten die denken de macht in handen te hebben. Ze zijn een blok aan het been van elke CEO van elke krantenuitgever. En intussen ontwikkelt de consument zich steeds verder als eigen media kanaal, waarin hoor- en wederhoor een al dan niet gewenst beeld geven van hetgeen in de samenleving gebeurt. Dat kan geen journalist veranderen. Ik zou zeggen: stop met dat eigen dagelijkse nieuws op die vellen papier, aggregeer, verzamel, hergroepeer en open de kanalen om de consument mee te laten doen. Maar ja, dat hebben we eigenlijk al, facebook en twitter hebben veel van al die dagelijkse taken over genomen, zonder tussenkomst van één professionele journalist. En geloof me, dat zet door, volledig losstaand van het feit of dat over 10 jaar ook nog facebook en twitter zullen zijn.