Krantenwereld blijft onrustig

In ons betrekkelijk kleine landje blijft het onrustig rondom kranten. Alleen de Persgroep en lijkt betrekkelijk rustig door de stromachtige periode te laveren, of is het stilte voor de storm?

• Ook redelijk ‘rustig’ bij kleine gespecialiseerde titels als NRC en FD
• Proefballon niet gek om echte waarde digitale ambities eens goed te testen
• Overgebleven gratis kranten nu in beter vaarwater na verdwijnen van DePers?
• Lees de stap van Wegener met de introductie van iPad apps voor regionale dagbladen (via InCT)

Vandaag liet grootaandeelhouder Cyrte weten helemaal niets te voelen voor de meer on-line gerichte strategie van de Telegraaf directie. Deze aandeelhouder bezit naast de 20% TMG ook een deel van het vermogen van John de Mol en lijkt daarmee enig ‘recht van spreken’ te hebben in het media landschap.

Frank Botman zegt vandaag in het Financieel Dagblad juist print te willen versterken met flinke besparingen op drukcapaciteit en distributie, liefst in samenwerking met andere uitgevers. Nieuw is het idee niet, dus haast Botman ook te stellen dat de verstreking verder moet komen van de NDC bladen ‘Nieuwsblad van het Noorden’ en de ‘Leeuwarder Courant’. Ook noemt hij in het artikel de positie van Wegener waar Mecom flink sleutelt aan een aantal regionale- en lokale titels. Ook daar lijkt een meer digitale strategie voor de hand te liggen.

Het maakt allemaal niet zo heel erg veel uit. Ook wanneer dit ballonnetje van Botman al enige levensvatbaarheid zou krijgen – al dan niet met goedkeuring van de NMA – dan nog is de levensduur van zo een plan slechts haalbaar voor de kortere tot middellange termijn. De druk op de krantenbedrijven komt vooral van de aandeelhouders die rendement willen maken. Natuurlijk is er sprake van afname van advertentie inkomsten en abonnees, maar die getallen ‘vallen nog mee’ in verhouding tot de druk van de aandeelhouders.

Krantenbedrijven die hun digitale ambities nog niet op orde hebben, zeggen dan weliswaar print te willen verminderen om vooral daar te bezuinigen en dus de aandeelhouders op korte  termijn een plezier te doen.

Het is dus zeker gevaarlijk voor ‘digitaal’ te gaan als de advertentie-, business-, communicatie- en distributiemodellen slechts gedeeltelijk of geheel niet zijn uitontwikkeld. De relatie met adverteerders (dus brandowners en retailers) zal ‘onder’ digitaal een geheel andere worden (als dat voor velen al niet het geval is) en voor tussenliggende mediabureaus zou geen ruimte meer moeten(?) zijn. Dat durven de krantenbedrijven niet af te dwingen, want de mediabureaus zijn de uiteindelijke betalers van hun rekeningen – en er blijft daar het nodige ‘hangen’. De bureaus hebben de adverteerders (nog) in handen. En de uitgevers zijn vaak bang om die spelers in de keten te negeren door ‘rechtstreeks’ te gaan.

Binnen ‘digitaal’ ligt dat allemaal anders, althans dat zou zo kunnen zijn. Vele uitgevers hebben ook hier het beleg van hun boterham laten eten door on-line mediabureaus (voorbeeld DQ&A). De relevantie van de boodschap (content strategie van de adverteerder) ten opzichte van plat adverteren, de wens van de consument, die steeds vaker wil en kan filteren en combineren en de mogelijk nieuwe meetmethoden van conversie, zijn zomaar een paar parameters die het gehele plaatje flink kunnen doen bewegen.

Ook wereldwijd zijn nog geen aardverschuivingen te bekennen in het ‘nieuwe modellen denken’. Het verdwijnen van papieren kranten en dan ‘maar’ digitaal doorgaan, resulteert nog niet zo heel vaak in enorme winstgevende bedrijven. De worsteling met de oude modellen in een medium waar adverteerders nog minder voor willen uitgeven, schreeuwt gewoon om een andere aanpak en vooral om een andere keten. De mediabureaus zweten, alleen laten ze dat nog niet merken en houden voorlopig nog de touwtjes in handen bij ‘hun’ adverteerders. Wanneer laten deze partijen eens horen wat zij eigenlijk willen? Om van de digitale consument nog maar te zwijgen, die stem wordt al helemaal genegeerd door de krantenuitgevers.

Piet Bakker bij Fast Moving Targets, lees het gehele verhaal bij dodebomen.nl