Weekendoverpeinzing: mijn overvolle iPad met een onoverzichtelijke hoeveelheid kranten en tijdschriften

Hoe vergaat het de gemiddelde iPad gebruiker ten aanzien van het beheer en gebruik van kranten- en tijdschriften apps? Ik begin te ontdekken dat mijn belangstelling voor al die ‘nagemaakte’ kranten en tijdschriften gaat afnemen.

• Deze weekendoverpeinzing werd mede mogelijk gemaakt door @pvantees, die een lezenswaardig  artikel uit de Guardian twitterde
• Lees ook de optekening van de hoofdredacteur van de Pers (Jan Jaap Heij) met betrekking tot de kosten van tablet publishing

Als ik me dan bedenk dat ik natuurlijk ook niet al die kranten en tijdschriften in print zou kopen, noch via een abonnement, noch via losse verkoop, dan is het misschien wel logisch dat ik niet bij herhaling hetzelfde zou doen met de digitale versies. Hoe aardig het ook is alles netjes bij elkaar te hebben in mijn  iPad.

Goed, ik mag me dan geen gemiddelde media consument noemen, ik leer graag van innovaties en we kunnen de iPad wat dat betreft een dominante plek geven in een veranderend media landschap. Maar hoever zijn we dan? Met pakweg 500.000 stuks in ons land, dit jaar snel groeiend naar pakweg een miljoen, staan we nog steeds aan het begin. Volgens mij moeten de grote stappen nog worden gezet op alle mogelijke gebieden.

Ik zie twee ontkoppelpunten als belangrijkste doorbraken, die technisch nu al heel simpel zijn, maar vooral de bestaande ketens in verwarring zouden brengen:
• ontkoppeling van uitgeeftitel en content (onder regie van de consument)
• ontkoppeling redactionele- en commerciële – relevante en gewenste – content (eveneens onder regie van de consument)

Uitgevers, adverteerders en mediabureaus vormen nog steeds de machtsconcentratie in het zendgedrag naar de consument. En dat machtsblok weet dat de consument in een ‘lean-back’ situatie dat ook gewoon accepteert. Net zoals op TV accepteren we het feit dat hetgeen wordt voorgeschoteld door de massa ook gemiddeld gesproken gewoon voldoende wordt gewaardeerd. Dus ja, waarom zou je het anders doen?

Op het moment dat je als uitgever losse artikelen gaat verkopen, die door een consument in een ‘all-in-one’ app zouden kunnen worden gekocht, moet je accepteren dat diezelfde consument ook artikelen zou wensen van een – nu in print – concurrerende titel. Uitgevers zeggen dat – nog – niet te willen omarmen omdat ze titelgericht de markt van zowel consument als adverteerder benaderen. Beetje struisvogel politiek is het wel, in print liggen zonder enig bezwaar ook kranten en tijdschriften van concurrerende uitgevers bij elkaar op tafel. Alleen zien de uitgevers dat niet.

Adverteerders worden steeds vaker zelf uitgever en ontdekken dat relevante verhalen steeds vaker resulteren in gerichte conversie. Nu nog volop experimenten met platte reclame en advertenties in print, maar een verschuiving naar relevante verhalen zet de brandowners en de retailers in toenemende mate aan het denken of ze überhaupt nog wel afhankelijk zijn van een conventionele keten met uitgever(s) en mediabureau(s).

Nee, wat mij betreft zijn de meeste apps gewoon ‘namaak van print’ en zijn het dus voorlopig nog geen ‘nieuwe uitvindingen’. Vanmiddag mijn iPad maar eens opschonen? Wie volgt?