Zolang consument niet klaagt, blijft Apple’s positie vrijwel onaangetast

Deze week las ik een artikel van Martin Thomas van The Independent. De Pers zette er afgelopen woensdag een vertaling van in hun krant. De nodige kanttekeningen.

• Martin Thomas publiceert volgende maand zijn boek ‘The Future of Business is Letting Go‘
• Consument blijft loyaal door gemak en prijs van on-line content
• Telco’s zeiden in Barcelona met eigen AppStores te willen starten

De kop stelde de vraag of het succes van Apple toch eindig is, gecombineerd met een subkop waarin gesteld werd dat het ‘apps’ verdienmodel kwaad bloed zou zetten van consumenten en uiteindelijk ook bij klanten. Hoe ik het onderscheid moet zien tussen consumenten en klanten is mij niet duidelijk geworden.

Apple is inmiddels meer waard dan Microsoft en haalde vorige week ook PetroChina in, waarmee Apple op de tweede plaats terecht is gekomen na Exxon Mobile. Vorige week kreeg Apple – ondanks haar afwezigheid – veel kritiek op het Mobile World Congress in Barcelona. Vooral telecom bedrijven leken zich tegen het succes van Apple te willen verzetten, daar zij niets verdienen aan het transport van de apps. Een beetje rare instelling, de consument betaalt gewoon voor data transport, gelimiteerd, fair-use of ongelimiteerd. Dat die data dan van Apple afkomstig is, zou er niet toe mogen doen.

Dan de woede van de uitgevers, ik heb er al eerder iets over geschreven, met toen vooral begrip voor de uitgevers. Maar eigenlijk is die woede onzin, wat is er toch zo uniek aan distributie van digitale content? Als enkele honderden grotere uitgevers in Europa hun handen ineen zouden slaan voor het maken van een betaalsysteem, welke net zo eenvoudig is als de Apple omgeving, dan is het ‘probleem’ opgelost. Maar ze klagen liever samen, dan dat ze samenwerken. Het maakt de consument weinig tot niets uit wie wat krijgt van die 79 cent die we betalen in de AppStore.

Natuurlijk heeft Apple 1.0 trekjes van geslotenheid, terwijl de bewegingen in het social media speelveld juist openheid vereist in ontwikkelingen en communicatie met de consument. En dat is interessant. De consument ergert zich kennelijk niet aan de monopolie positie van Apple. De prijzen voor apps, muziek en content worden kennelijk nog massaal zeer redelijk gevonden, vooral ingegeven door het enorme gemak waarmee gekocht kan worden.

Apple is inmiddels een ‘lifestyle brand’ geworden. Nee, met een MacBookje in een café internetten is niet meer uniek. Zelfs met de iPad in de trein krijg je geen vragen meer. Apple is nooit ‘gegaan’ voor marktaandeel, de marges waren hoog genoeg om genoegen te nemen met een klein marktaandeel. De groei van Apple is daarom opvallend, de marges zijn niet gedaald om de consument met lagere prijzen te lokken. Alle producten van Apple zijn nog steeds relatief duur ten opzichte van de concurrentie, maar ze winnen het met hun content distributie model. En via die ‘omweg’ willen mensen gewoon Apple spullen blijven kopen. Gemak heeft zijn prijs. De consument is winnaar. Dat is dan wel weer 2.0.