Weekenoverpeinzing: ‘door social media verdwijnt de traditionele uitgever’

Deze zin kreeg ik vanochtend toegeworpen op Twitter via Arie van Loopik (@acvlo) – van PSH – op mijn vraag mij te inspireren voor het schrijven van mijn (bijna) wekelijkse column ‘weekendoverpeinzing’.

Hij voegde eraan toe: ‘Dat je het er niet mee eens bent kan ook een leuk verhaal opleveren. Er zijn lieden die deze stelling aanhangen!’
Ja, dan begin je eerst met de primaire stelling, je gaat zo een zin uiteen rafelen en je loopt dan tegen het woord traditioneel aan. Want dat is bepalend, zou het woord er niet hebben gestaan, dan zou je relatief snel klaar zijn, want dan zou de stelling mijns inziens niet waar zijn. Dan had ik hooguit kunnen reageren met ‘Door social media ontstaan er nieuwe typen uitgevers, maar uitgevers zullen wel degelijk blijven bestaan’. Als je daar dan weer over gaat denken, mag je je afvragen hoeveel dat er dan zouden zijn.

Kijk je naar het vak journalistiek, kan je dan ook zeggen dat het vakgebied groter is geworden door de komst social media – en dus de invloed van burger journalistiek? Mag je ook zeggen dat het vakgebied fotografie groter is geworden door de komst van digitaal fotograferen, terwijl de professional de omvang van zijn vakgebied juist ziet afnemen? Wie of wat is een uitgever anno 2010?
Dus wat is traditioneel? Ja, ik kom ze genoeg tegen. Uitgevers die jaren geleden de slag om crossmedia al hadden verloren, maar ondanks dat, toch nog bestaan met al dan niet goede of redelijke cijfers. Zijn ze dan traditioneel? Zeker, maar mag dat dan niet? En vooral, kan dat dan niet? En tot slot, zouden ze dan ook zomaar verdwijnen door komst van digitale communicatiekanalen, waarbinnen mensen met elkaar content kunnen uitwisselen? Is dat dan allemaal zo vreselijk veel anders dan het gesprek welke mensen – voorheen?? – op straat voerden? Wordt content van een uitgever niet al sinds de mensheid openlijk met elkaar besproken? En is het komen en gaan van de makers van die content niet al een eeuwendurend proces? Waar is de dorpsomroeper en hoe lang bleven mensen niet met elkaar buiten staan om het nieuws van die omroeper met elkaar te bespreken? En stond de maker van het nieuws niet zelf op een zeepkist om de discussie juist aan te gaan. Was dat een uitgever?

Dus ja, waar ben ik het wel of niet mee eens? Mensen komen en gaan, maar bedrijven ook. Doe je niet mee, maar leef je goed van een niche, waarom zou je dan verdwijnen? Overigens de term ‘uitgever’ is al helemaal niet als homogeen te betitelen. In een onderzoek binnen uitgevers omtrent het al dan niet iets vinden van tablets, kom ik zo een enorme grote verscheidenheid aan uitgevers tegen, dat wat traditioneel voor de één is, juist wel eens heel modern kan zijn voor de ander. Ik mag daar mijn oordeel niet op loslaten, want ook ik ben in deze natuurlijk niet objectief.

Maar één ding is wat mij betreft zo op de valreep van dit weekend wel zeker: ‘Uitgevers die zich blijven gedragen als ‘zenders’ en dus niet de dialoog aangaan met hun – vaak nog onbekende – doelgroepen, zullen – op den duur – verdwijnen’ Maar dat paste niet in 140 karakters, maar misschien bedoelde Arie van Loopik dit ook….. Enfin, ik kom er graag eens over praten in het kader van het door nieuwsmarkt.nl in uitvoering zijnde onderzoek in samenwerking met het Stimuleringsfonds voor de Pers.