Vertrek Pieter Broertjes genereert veel on-line herhaling
Het is opvallend deze middag, nog geen paar uur na de aankondiging van het vertrek van Pieter Broertjes, resulteert het ‘koekelen’ naar deze man in talloze berichten met dezelfde inhoud: Hij gaat weg bij de Volkskrant.
Vanmiddag een on-line nieuwtje, morgen nog amper ‘ouds’
Nee, geen diepgang, geen analyse, niemand weet het precies. Hij spreekt zelf van ‘omstandigheden’, ja, dat is het juiste woord, je doet altijd iets gedreven door een omstandigheid. En nee, vandaag weet hij natuurlijk nog niet wat hij op 1 juli gaat doen, want die datum was in de meeste gevallen de kop boven alle berichten rondom het vertrek.
En natuurlijk was het een moeilijk besluit en natuurlijk wel heel toevallig dat het vrijwel samenvalt met de overname door de Persgroep en de – gedwongen? – tabloidisering van de Volkskrant.
Nee, veel meer zal er morgen dan ook niet in de print edities van alle kranten verschijnen. Lokale kranten zullen het ‘nieuwtje’ misschien op de economie pagina plaatsen (waar moet het anders?). En de landelijke dagbladen, tja, alleen als Broertjes vanavond nog wat tegen een ‘collega’ journalist fluistert omtrent de werkelijke redenen van zijn vertrek, dan haalt het misschien de ‘binnenland’ pagina nog net.
Maar vanmiddag was het nieuws, alsof er echt iets heel belangrijks is gebeurd. Morgen verschijnt de Volkskrant gewoon en na 1 juli ook hoor. Nee, harder werken hoeft Broertjes niet, want zo een aankondiging betekent in de praktijk een proces van afscheid nemen. Broertjes kan morgen al gemist worden, hij heeft zijn werk goed gedaan. Zo gaat dat, the ‘one minute of fame’ was vanmiddag, morgen gaan we weer gewoon de krant maken. En dus op zoek naar nieuwe nieuwtjes, want Broertjes is dan al oud nieuws, ofwel ‘ouds’.
We leven tegenwoordig snel.