Stel de verschijningsfrequentie van een krant eens ter discussie – durf te veranderen
Bart Brouwers schreef op zijn blog ‘dodebomen’ een aansprekend artikel over de toekomst van kranten die momenteel nog massaal 6 keer per week verschijnen. Bart werkte voorheen als hoofdredacteur bij Spits en is nu verantwoordelijk voor de opzet van hyperlokaal nieuws binnen de Telegraaf Media Groep.
Hyperlokaal nieuws is nieuws uit je eigen buurt of zelfs straat en werd vroeger door de dorpsomroeper met luid geschal door de straten verspreid. Heel modern dus, geen vertragende processen zoals redactie en drukken, bijna één op één en dus altijd just-in-time. Daarna werd de krant ‘uitgevonden’. De verschillende omroepers vanuit verschillende dorpen gingen bij elkaar in een kamer zitten, verzamelden de berichten en de eerste krant was een feit. Nee, niet meer just-in-time, de dorpsomroepers werden door de druktechniek van toen beperkt in hun verschijningsfrequentie, al het nieuws zou nog slechts één keer per dag in gedrukte vorm verschijnen. O ja, ze kwamen er ook achter dat ze geld konden vragen voor de service en de drukkosten. Het fenomeen adverteerders werd pas later uitgevonden.
Na de uitvinding van telefoon, telex en fax, gingen de ‘dorpsomroepers’ die toen opgesplitst werden in journalisten en redacteuren, elkaar nieuws toesturen uit allemaal eigen buurten, zodat we niet alleen wisten wat er bij ons gebeurde, maar ook 100 kilometer verderop. Dat zou uiteindelijk uitgroeien tot een wereldwijd fenomeen.
En toen kwam het web en daarna het mobiele web. Ineens waren de deadlines voor het drukken van nieuws weer verdwenen. De ‘digitale dorpsomroeper’ werd een feit en het was wederom gratis, net zoals toen. Dat tweede ‘gratis’ wordt inmiddels nu al één van de grootste blunders genoemd van moderne krantenuitgevers uit de 21e eeuw.
Wat betekent dit nu voor de krant, zoals we die gewend zijn zes keer per week te ontvangen? Staat daar nog nieuws in? Nee, niet meer – althans zo zou het moeten lijken -, want alles wat er wereldwijd gebeurt wordt door hyperlokale journalisten en redacties meteen gepubliceerd. Radio en televisie huppelen er dan nog een beetje achteraan, maar ‘burger journalisten’ zijn er als ‘dorpsomroeper 2.0’ middels twitter ongelooflijk snel bij.
Nee, voor nieuws hebben we kranten dus niet meer nodig en is ook die verschijningsfrequentie een beetje onzin. Welke krant zou het aandurven om slechts 3 keer per week te verschijnen? We hebben natuurlijk al een voorbeeld vanuit de geschiedenis. Het weekblad Vrij Nederland was ooit een dagblad, is nu een weekblad, met analyse, diepgang, hoor en wederhoor, alles wat een (vak)journalist en bijbehorende redactie maar zou kunnen wensen.
We leven in een massa van niches, massa communicatie is op zijn retour. De dorpsomroeper nieuwe stijl is ’terug van weggeweest’. De media consument van vandaag wil individueel verrast worden. En daar hebben we het gedrukte product niet meer in diezelfde vorm en omvang voor nodig.
Dat we door middel van de nog steeds bestaande massale verspreiding dan lezen dat mensen ergens op deze wereld massaal hun baan zou kunnen kosten, maakt ons verdrietig en lijken we daardoor het ‘oud’ in stand willen houden. Maar erg realistisch is het niet. Toen we het niets wisten, verdwenen ook banen, of we nu wilden of niet. Want die dorpsomroeper, die ineens niet meer langs kwam op zijn fiets, werd niet geschikt geacht om te schrijven. Dat hij uiteindelijk thuis zat, maakte geen indruk. Zijn verhaal werd door een ander gemaakt en we accepteerden het.
Welke krant durft deze slag te maken om niet alleen op juiste wijze in te spelen op de beweging, maar dan ook nog eens energie wil steken in het ‘nieuwe werken’ en dus ‘het nieuwe verdienen’?
Ik zou nu nog steeds niet betalen voor een krant, ook al zou deze 1x p/w verschijnen. Ik wil (weer) betalen voor nieuws als het op maat gemaakt is voor mij. Digitaal aangeleverd, allee de secties die ik interessant vind. Met daaraan gekoppeld het nieuwsarchief van de uitgever, achtergrondinformatie, interviews, fotoreportages. Als krantenuitgevers dat gaan aanbieden, overweeg ik weer een abonnement. Tot die tijd lees ik het nieuws wel online.
@Bas: interessante gedachte. Nog wel een vraag. Hoe kijk jij dan tegen het verschijnsel ‘advertenties’ aan in die nieuwe omgeving?
Uitgevers kunnen de optie aanbieden, een goedkopere (of zelfs gratis) versie met advertenties erin. Of een iets duurdere versie zonder advertenties. Geef de consument de keuze. Bij de digitale krant vallen het drukken en distributie weg, dus prijs kan ook omlaag.
@Bas: dank, lijkt erg op het principe van nieuwsmarkt.nl (beetje belang bij…..)
@Bas
“Digitaal aangeleverd, allee de secties die ik interessant vind”
Ik lees graag over nieuwe onderwerpen; zo ontdek je dat de wereld groter is… 😉 Zo volg ik sedert kort de interessante discussie over e-books versus papieren uitgaves en digtale media versus papieren media. Natuurlijk grotendeels op het internet. Had ik niet ontdekt als ik alleen had gezocht naar de onderwerpen die mij interesseren.
En… eigenlijk wi ik de krant 7 dagen per week in de bus… (helaas in Nederland nog nooit gelukt).
Het wereldnieuws haal ik overal vandaan. Vaak de buitenlandse websites. Ik wil best betalen als de krant voor mij op maat digitaal wordt aangeleverd. De uitgevers hebben de secties toch al digitaal. Bied de optie aan om zelf te kiezen uit de secties. Klant X gaat voor sectie A, C en F, de ander weer voor B, D en G. Kwestie van een goed systeem erachter bouwen en de krant op maat kan verstuurd worden. Zorg als krant weer voor toegevoegde waarde, want nu zijn het eenheidsworsten…
@Bas: Hoe diep zou je willen gaan in het aan- en uitzetten van dat soort profiel gegevens. De app van http://www.altijdbij.com/ is nogal ‘plat’ in het maken van selecties. Ik zou graag willen weten in hoeverre mensen al dan niet genegen zijn meer energie te steken in het maken van persoonlijke profielen.
En in hoeverre staan we dan al dan niet toe dat deze profielen ‘openbaar’ zijn voor uitgevers en/of adverteerders? Ik ben voor een lokaal profiel, welke het aanbod op mijn wens filtert……
De sleutel zal kwaliteit worden. Het moet geen samengeraapt zooitje worden van artikelen. Mooie opmaak, met interactieve componenten. Is een investering, maar wel een investering in de toekomst.
Ik ben het met je eens dat we in een massa van niches leven. De maatschappij wordt steeds individualistischer. De Pools-Britse socioloog en filosoof Zygmunt Bauman zet in zijn boek Liquid Life uiteen hoe we in een consumptiecultuur terecht zijn gekomen waarin niets bestendig is en alles een haastige keuze: de vloeibare samenleving.
Als aanbieder van een bepaald product is het daarom het slimst je alleen te richten op de mensen die echt in je geïnteresseerd zijn en bereid zijn voor jouw specialistische informatie willen betalen. Unieke content bijvoorbeeld.
Maar, moet iedereen de ogen dan voor elkaar sluiten? Moeten we allemaal alléén in ons eigen straatje kijken? Op die manier zouden we nooit in aanraking met nieuwe ontwikkelingen buiten onze eigen interesses. Ieder mens heeft denk ik regelmatig nieuwe invloeden nodig.
Daarom bestaat het dagblad. Een krant is een product dat zo veel mogelijk mensen en verschillende doelgroepen wil bedienen. En als iemand elke dag zo’n twee-drie artikelen leest die hem écht interesseren, zal diegene de investering in een krant waard blijven vinden. Daar ligt dus de taak voor de redactie: schrijf verhalen die je lezers interessant vinden. De band met die abonnee wordt minder sterk als de dagelijkse nieuwsselectie teruggaat naar bijvoorbeeld drie dagen per week. De lezer gaat zijn heil ergens anders zoeken.
Ik ben het met Daan eens. Ik lees regelmatig naast mijn abonnementskranten en -tijdschriften andere publicaties. Los gekocht of ergens gevonden (bijv.in de wachtkamer).
Hoe breder, hoe beter. Maar wel met kwaliteit. Ik verheug me ook echt op het weekend met al die extra bijlagen.
Kortom, de mens wil nu eenmaal verrast worden, dus werkelijk alles op basis van profielen lijkt niet te gaan werken.