‘Geruzie’ tussen Apple en Adobe kent lange historie
Al halverwege de tachtiger jaren begonnen de haat/liefde verhoudingen tussen Apple en Adobe, maar die ruzietjes gingen echter hand in hand met een florerende ontwikkeling voor beide partijen. Het laatste conflict rondom Flash is dus niet veel meer dan een incident in een historie van ruim 25 jaar. Een – niet complete maar wel illustratieve – chronologische opsomming.
Ruzietjes tussen de CEO’s van de grote bedrijven Google, Microsoft, Adobe en Apple (wie nog meer…?) lijken de dagelijkse speeltjes te zijn van duur betaalde advocaten, die uiteindelijk door de klant worden betaald……
– Xerox PARC ontwierp de muis en grafische interface
– Xerox PARC investeerde een miljoen dollar in Apple die ‘de muis’ wel even zou verkopen
– Apple bedacht de Macintosh, en Xerox ingenieurs vertrokken naar Apple, omdat ze niet alleen laboratorium werk wilden doen
– Ook John Warnock (ooit Adobe CEO) werkte bij Xerox als uitvinder van PostScipt, Xerox zag vercommercialiseren niet zitten
– Jobs zag PostScript wel zitten en sloot een deal met Warnock, licentie van Adobe voor Apple
– Apple LaserWriter (hardware van Canon) kreeg PostScript als printertaal
– Aldus, later Macromedia, nog later Adobe, ontwikkelde PageMaker, DTP was een feit
– Jobs verliet (gedwongen) Apple en begon NeXT en omarmde Display PostSript, dus PostScript voor zowel scherm als print
– Adobe begon Type 1 fonts te verkopen (aanvankelijk gesloten format) die pasten binnen de Adobe PostScript RIP omgeving, concurrenten ontwikkelden Type 3 fonts
– Apple wilde geen dure licenties (meer) betalen en begon samen met Microsoft de ontwikkeling van TrueImage/TrueType als alternatief voor PostScript/Type 1
– Adobe smeekte Apple om Type 1 te blijven steunen, maar de steun voor TrueType versterkte zich ook in het Windows platform (ik heb John Warnock zien huilen tijdens de Seybold Publishing Conference in San Francisco)
– OpenType werd de uiteindelijke gezamenlijke standaard en Apple betaalde niet meer voor dure licenties
– Adobe ontwikkelde Illustrator voor de Macintosh in 1987, kocht Photoshop, maakte Premiere en After Effects, verbeterde Page Maker (nu ook Adobe) en FrameMaker (was Frame) in 1990
– Windows werd populairder, ook in publishing omgevingen, Adobe begon interesse in de Mac te verliezen
– Apple ontwikkelde QuickDraw GX als alternatief voor PostScript, maar verloor grip op haar hardware ontwikkelingen en had geen voldoende functionerend besturingssysteem
– Apple haalde Jobs terug en kocht NeXT, een UNIX besturings systeem
– Apple betaalde Adobe flink voor de licenties van Display PostScript
– Maar er kwam onvoldoende support voor het NeXT OS, en Apple moest opnieuw beginnen, intussen bleef Adobe Windows volop steunen
– Apple begon inderdaad opnieuw, maar stapte van Display PostScript af en maakte een beeldscherm rendering model op basis van PDF
– Adobe weigerde jarenlang applicaties te ontwikkelen in de Carbon omgeving
– Maar Adobe bracht native InDesign uit voor Mac OS X, voordat Quark met XPress verscheen, de verstandhoudingen leken te verbeteren
– Creative Suite 2 werd goed verkocht op de Mac, maar het duurde lang voordat alle applicaties onder native Mac OS X draaide
– Maar Adobe stopte met Premiere, door concurrentie van Apple’s eigen Final Cut Pro
– In 2005 kocht Adobe Macromedia
– Apple bracht OS X naar Intel hardware, Adobe leek blij te zijn…..
– Maar wachtte heel lang met native support voor de Intel versies van haar applicaties
– Pas in de lente van 2007 verscheen een native Intel versie van CS3, Apple voelde zich beledigd
– Marcomedia ontwikkelde Flash voor Windows en slechts een handjevol ingenieurs maakten een instabiele versie voor Mac OS X, welke veel CPU capaciteit vroeg
– Apple was wederom beledigd en probeerde Adobe te overtuigen hun zaakjes rondom Flash op orde te krijgen
– Het maakte Adobe niets uit, de Flash Player was immers gratis
– Apple moest van alles doen om de Flash Player goed werkend te krijgen als plug-in binnen Safari
– Apple ontwikkelde de iPhone en weigerde elke vorm van steun voor Flash, de Lite versie was voor Apple niet goed genoeg
– Adobe zei met Apple samen te werken rondom Flash voor iPhone, maar dat bleek niet waar te zijn
– De klant kon niets meer doen dan (af)wachten en accepteerde de afwezigheid van Flash gewoon
– Adobe was niet blij met de komst van iPhone ten aanzien van de enorme hoeveelheden internet verkeer, echter zonder Flash
– Apple was weer teleurgesteld in Adobe
– Adobe kon niet veel meer doen dan Flash wel te supporten op Android en een paar andere niche spelers
– Apple zegt Flash niet meer nodig te hebben en schakelt over op HTML5
– Apple weigert nu ook Flash based ontwikkelde iPhone apps binnen de iPhone SDK (dus via conversie)
– Uiteindelijk zal Adobe HTML5 cross platform gereedschappen ondersteunen tegen redelijke prijzen
– En Apple en Adobe leefden nog lang en gelukkig – samen
En ja, ik ben al 52 en heb dus alle bovenstaande stapjes meegemaakt, ik kan me nog goed herinneren dat (toen) Rank Xerox een vestiging in Dan Haag had, waar ik de eerste ‘Documenter’ zag, een muis gestuurde GUI op een computer, nog voordat er sprake was van de Mac.
Uiteindelijk is het zo waar we nu staan, Xerox de basis van dit alles.
Adobe heeft ook toen ze applicaties voor Windows maakte, Apple prima gesteund. Het is nog steeds de helft van de omzet voor de Creative Suite. Het lijkt er op dat je zegt dat Adobe extra traag deed als het ging om bijvoorbeeld Photoshop Intel-ready te maken of zoals nu in CS5 64-bits. Beide herschrijvingen van de software waren heel veel werk, iets dat Apple zelf ook aantoonde door erg laat of nog niet met met 64-bits versies van hun pro-applicaties te komen.
Je kunt Android overigens geen niche besturingssysteem noemen, het marktaandeel groeit en groeit.
En wat Flash betreft: dat zal er voorlopig nog wel even blijven. HTML 5 kan lang niet alles wat Flash nu kan doen. Apple maakte het pas sinds een paar weken mogelijk dat ook derde partijen toegang hadden tot library’s om hardware-matig Flash te kunnen versnellen. We zullen zien waar het eindigt. Voorlopig leven Apple en Adobe niet erg gelukkig samen.
Wat een indrukwekkende lijst wapenfeiten ! Wat correcties “for the record”:
– De Type 3 fonts waren beveiligd; de onbeveiligde Type 1 fonts werden ook door concurrenten gemaakt en verspreid, maar tegen dure licenties voor Adobe.
– Adobe heeft de boedel van Aldus opgekocht, maar PageMaker nooit aan toenmalige concurrent Macromedia doorverkocht (dat gebeurde wel met FreeHand).
– Première is ook aangekochte software; het heette voorheen Spigot en werd oorspronkelijk ontwikkeld door/voor SuperMac (fabrikant van monitoren en grafische kaarten).
En een saillante aanvulling:
– Adobe heeft lange tijd misgekleund met het web; het GoLive-débacle (terecht), de LiveMotion-flop (jammer), de PageMill-onderschatting (dat was best een slim pakketje…)
– Adobe verkondigde vroeger en nu nog steeds een “tools” maker te zijn, en geen “runtime” verkoper. Er is dus goede hoop dat ze binnenkort tot inkeer komen.
Flash was/is een prima technologie voor waar het mee begonnen is: vrolijke animaties, aangeklede navigatie, multimediale pret in een kadertje. Het is m.i. de laatste jaren te groot en complex geworden. En grote aantallen visuele ontwerpers hebben er helaas nooit grip op kunnen krijgen of zijn dat onderhand verloren.
@Peter: volgens mij was het ten aanzien van de fonts precies omgekeerd. Type 1 waren de beveiligde fonts van Adobe, en Type 3 waren de fonts die anderen maakten en makkelijker konden worden uitgewisseld. Probleem was wel de nummering, aanvankelijk was er slechts één byte (FONT) beschikbaar voor de telling, er zouden maximaal 256 lettertypen gemaakt kunnen worden, met de 2 bytes (NFNT) codering veranderde dat, maar de puinhoop was compleet.
Ja, de historie van Adobe ten aanzien van het web is zeker geen ‘smooth roadmap’ geweest. PageMill en SiteMill waren de eerste WYSIWYG HTML applicaties, welke overigens door ‘echte’ HTML programmeurs werden verbannen. De code zou te veel omvattend zijn voor de toen nog dial-in verbindingen. Men kon toen nog niet vermoeden dat tegenwoordig hele websites database en template gestuurd in een handomdraai kunnen worden gemaakt.
Net effe nagekeken op Wiki en elders: Type 1 (met hinting) startte als “duur” en was gewoon niet aantrekkelijk voor derden, vooral vanwege die licentie. Type 3 was vrij, wel ingewikkelder en bood/biedt extra opties, zowel visueel maar ook technologisch (zoals beveiliging). Deze zie je nog maar zelden, want alle visuele geintjes kunnen vrijwel allemaal ook met OpenType, al blijft PostScript-randomisation (zoals bij Beowulf) uniek. Adobe heeft destijds inderdaad met grote tegenzin de Type 1 specs vrijgegeven, waarna Type 3 (met al zijn voor- en nadelen) snel van het toneel verdween.
De elegantie van PageMill was uniek. Het was willens en wetens beperkt tot HTML3, maar de Adobe marketeers durfden niet met een upgrade van een “consumenten tool” (van ca. 180 gulden) de professionele boer op te gaan. Daar zit wat in, maar daarom moest er iets anders komen. Dreamweaver werd voor Adobe’s neus weggekaapt door Macromedia; GoLive Cyberstudio (populair vanwege het vermaledijde “layout table grid”) was nog te koop. De rest van het verhaal kennen we…
Ik vind eerlijk gezegd dat Adobe nooit goed is geweest in goeie software verzinnen en uitbreiden (op InDesign na). De CS-applicaties zijn inmiddels monsterlijk groot, sommige zijn ronduit rommelig. De meeste (nieuwe) gebruikers durven bijna niet veel meer dan “scratch the surface”. Prachtige oude features raken bedolven onder vernieuwingsdrang en nieuwe features hebben vaak last van vakmatige behoudendheid. Wie snapt nog het historisch gegroeide verschil tussen Laag-aanpassingen, -effecten en -filters in Photoshop ? Of de idioot gekozen ikonen voor pen, potlood, penseel en spuitbus en Illustrator ? Of de kromme termen voor alles wat te maken heeft met DIVs en CSS in Dreamweaver ? Alles blijft handig en nodig, maar Adobe plakt alles maar ergens bij en aan en durft niet op te ruimen.
De weg is vrij voor zowel Adobe als andere ontwikkelaars om eens ‘vers’ te beginnen en nieuwe software te brouwen, of op z’n minst de huidige software eens grondig te herzien. Tot nu toe is dat nog nauwelijks gebeurd. Dus staat na 10 jaar wildgroei ene Jobs met een kliko en een paar bezems voor de deur. Ik ben erg benieuwd naar de geruchtmakende tools die Apple schijnt te gaan uitbrengen voor het maken van iAds…
@peter,
De jongens van Letterror hebben de faciliteiten van de Beowulf recent in een serie OpenType fonts ondergebracht. Datzelfde deed Erik van Blokland met de FF Trixie, die nu zelfs aanmerkelijk meer faciliteiten kreeg die uitsluitend toegepast kunnen worden in de OT-versie. Het gaat hier om OT-fonts gebaseerd op oorspronkelijke PS-technologie.
@Henk: da’s mooi ! Een tijd geleden demonstreerde Thomas Phinney al wat hoogstandjes in OT, waarvan het mij verbaasde hoe ver die gingen (bijv. ligaturen voor hele woorden). Terwijl ik het een beetje overdreven vond dat hij “stylistic sets” (met cryptische nummers) ging gebruiken om binnen zijn Hypatia Sans en Serif te gaan definiëren. Ik dacht: wat is er mis met gewone benoemde font-varianten?
Tja, al dat moois zal opnieuw moeten worden opgebouwd voor Apple’s nieuwe iGadgets. Typografisch gezien was/is schraalhans nog keukenmeester op de iPhone, maar de iPad belooft al meer goeds.
@peter: Die stylistische sets met gewichtsvariatie hebben zin bij bijvoorbeeld jaarverslagen en complexe tabellen om zo snel een verandering aan te brengen. Ook bij formules heeft dat zin. Voor normaal werk: overkill!
Wat betreft de typografie voor de iPad: dat is nog net zo slecht als bij de iPhone. Helvetica is wel mooi maar slecht leesbaar in kleine corpsen. Vooral de cijfers zijn te gesloten waardoor de 3, 5, 6, 8 en 9 teveel op elkaar gaan lijken. De Segoe (gejatte Frutiger Next) van Microsoft op de Windows 7 Phone is beslist véél beter. Windows bashers horen dat niet graag maar de Segoe en de Segoe UI zijn betere systeemfonts dan de Helvetica.
Bij de iBook is het gedwongen uitgevuld zetten een ramp. Bij grote corpsen en lange woorden zijn de woordtussenruimtes te groot. Alleen bij iWorks kun je onuitgevulde regels (ragged right) maken.
Wat betreft de fontkeuze voor de iBook zijn de Palatino en Times New Roman redelijk. De meegeleverde Verdana heeft een te kleine characterset en de Cochin is een regelrechte ramp.
Met z’n veel te kleine x-hoogte leuk om een boek van Charles Dickens (traag) te lezen, maar nauwelijks geschikt voor het iPad volk. Ik hoop dat veel mensen klagen en Apple snel wat betere letters mee gaat leveren.
Inmiddels lijkt de geschiedenis zich dus echt te herhalen. Apple vindt steun bij Microsoft, welke ook niet bepaald gelukkig is met Flash en derhalve ook HTML5/H.264 ondersteunt.
Vergeet ook niet dan Apple en Microsoft deelnemer zijn in de licentiepot van MPEG LA, hetgeen mede verklaart waarom ze nu breed steun zoeken voor deze standaard. Alle deelnemers (licentiehouders) betalen en een paar vangen. Niets nieuws dus. Geld maakt gelukkig.