Weekendoverpeinzing: Verkiezingen met een potlood en nieuwe media

Ongeveer de helft van de kiesgerechtigden hebben afgelopen week een rondje met een rood potlood ingekleurd om hun stem op lokaal niveau kenbaar te maken. Met een geprint rijbewijs of paspoort en eveneens een geprint briefje van de gemeente maakten heel wat mensen een wandelingetje naar het stemlokaal. Een social event 1.0.

Daags na de verkiezingen zijn er dan verschillende geluiden waar te nemen. Burgemeesters vinden het potloodje maar niets, al het telwerk houdt veel mensen tot diep in de nacht bezig. 9 juni mag het weer. En dan de analyses van al dan niet twitterende of bloggende raadsleden, die al dan niet meer of minder stemmen binnenhaalden.

Maar goed, de rondjes zijn ingekleurd, als burger mag je je stem binnen één partij op één persoon laten horen. Dat is stemmen 1.0. Want de stoelendans gaat aan u voorbij. U krijgt gewoon weer de krant waarin staat ‘wie-met-wie’ gaat. De messen worden zonder u geslepen, uw stem is slechts de aftrap voor het spelletje binnen de muren van elk gemeentehuis.

Ik schreef al eens eerder dat een gemeentehuis een mediabedrijf is, maar daarvan is ook nu in 2010 – het 2.0 tijdperk volop in beweging – grotendeels geen sprake van. De lokale media staan te trappelen om alle geruchten in kaart te brengen. Blijft de coalitie bestaan? Moeten de verliezers er niet uit? Ruimte voor de overwinnaars? Welke mensen kunnen het wel of juist niet met elkaar vinden?

Heeft u daar als stemmer niet een mening over? En waarom kunt u die mening niet kwijt? Door het potloodje? Ja, het zou ingewikkeld in het stemhokje worden, wanneer u naast het rode rondje met potlood nog wat vragen zou moeten gaan invullen. En dan wordt het geen nachtwerk om alles in kaart te brengen, maar het zou weken vergen om de meningen van de bevolking duiding te geven.

Nee, niet doen hoor, dat rondje is voldoende. De stemcomputer was niet te vertrouwen, fraude zou makkelijk in de hand gewerkt kunnen worden. Er zou ter plekke ingebroken kunnen worden en de uitslag zou beïnvloed kunnen worden. Deskundigen vanuit de overheid zeiden dat het potlood weer terug moest komen in de stemhokjes. We zijn braaf en accepteren het.

Het is volslagen idioot dat we leven in een maatschappij waarbij we enerzijds B&W en raadsleden proberen te overtuigen te bloggen en te twitteren om op een 2.0 manier met de bevolking in contact te komen en dat we anderzijds eens per vier jaar een stem op één persoon kunnen en mogen uitbrengen. Vindt men het gek dat er slechts 50% op afkomt?

De drempel voor een gemeentehuis is doorgaans hoog voor de gewone mens in de straat. Maar moeite doen die drempel te verlagen, zit er niet in. Een oordeel via het web over welke onderwerpen dan ook – vroeger noemde men dat deftig een referendum – is in deze 2.0 tijd technisch geen enkel probleem. Nee, het argument fraude speelt geen rol, het gaat niet om de getallen, maar om inhoud, feiten en meningen van burgers.

Ik had best mijn mening willen geven over de samenstelling van de nieuwe raad bij ons in de gemeente. Maar nee, dat is het spelletje, welke door de mensen wordt gespeeld, die met een rood potloodje zijn gekozen. Meer heb je niet te zeggen. Nee, in zijn algemeenheid houden we de deur dicht, nou ja, op een kier dan. En dat twitteren en bloggen? Ach, dat sterft na de verkiezingen snel uit, als de posities eenmaal weer zijn ingenomen.

Geloof u het niet? In de herkansing op 9 juni kunt u het nog een keertje meemaken. 1.0 leeft nog volop, de macht van de – nog – niet twitterende politici is voorlopig nog niet uitgespeeld.