Metered als ‘gestapeld’ business model voor on-line kranten – uitgevers kijken verkeerd

Krantenuitgevers kijken wereldwijd naar elkaar om te bestuderen hoe het beste on-line content businessmodel kan worden uitgerold. Maar geen enkele uitgever kijkt daarbij – althans zo lijkt het -naar het belang van zijn klanten, de lezers in de eerste plaats en de adverteerders als daarop snel volgende tweede.

Natuurlijk is het ‘lief’ om de af en toe langskomende ‘gluurder’ even gratis te laten rondsnuffelen in een paar artikelen, waar je al dan niet alles van laat zien. Het is nog liever als je je als lezer gratis registreert en dan ‘iets’ meer mag zien. En dan nog de betalende lezer, die al dan niet in combinatie met het abonnement op de papieren krant bijna alles of alles on-line mag lezen.

De NYTimes liet in een persbericht weten een dergelijk ‘metered‘ model per 1 januari 2011 te gaan invoeren. Ze zeiden het zo: “This process of rethinking our business model has also been driven by our desire to achieve additional revenue diversity that will make us less susceptible to the inevitable economic cycles”.

De krant zal een aantal artikelen gratis blijven publiceren ten behoeve van ‘af en toe’ bezoekers. Maar wie regelmatig de krant raadpleegt zal daarvoor dus vanaf begin 2011 voor moeten betalen. De Amerikaanse krant heeft volgens insiders gekozen voor het Britse krant Financial Times. Daar kunnen onregelmatige bezoekers 1 artikel per maand lezen, terwijl geregistreerde niet-betalende bezoekers de kans krijgen 10 artikelen te raadplegen. Betalende bezoekers kunnen kiezen voor 2 formules: één die 3,59 dollar per week kost; een andere voor 5,75 dollar per week. Met de combinatie van deze twee modellen hoopt ook The New York Times haar dagelijkse 20 miljoen unieke bezoekers te kunnen behouden.

Allemaal leuk bedacht, maar in alle berichten tot nu toe wordt niet gekeken en geluisterd naar de mening van enerzijds de lezer en anderzijds de adverteerder. Ik kan me niet voorstellen dat de marketing voor beide groepen achter gesloten deuren plaatsvindt. De gekozen modellen worden door geldnood ingegeven en niet door slim ondernemerschap. De relatie met papier wordt niet of nauwelijks ter discussie gesteld, althans niet publiekelijk.

Natuurlijk is het goed dat uitgevers wegen zoeken om geld te verdienen aan on-line content, maar wat er nu gedaan wordt is wel heel erg eenzijdig.