De journalistieke waarde van een opstel van een jongen van 15

Het is zondagmorgen en ik lees net een artikel op Frankwatching over die 15 jarige jongen die een paar A4-tjes volschreef over het media consumptiegedrag van zijn vrienden. ‘Ze twitteren niet’, was één van de conclusies. De boodschap ging als een schok(je) de wereld rond.

Is dit nu wat we bedoelen met het ongenuanceerd verspreiden en interpreteren van schrijfsels, die we burgerjournalistiek noemen? Hoe komt het nou dat het effect hiervan zo groot is?

Het komt denk ik niet door die jongen zelf. Ik kan me niet voorstellen dat een stage door een 15 jarige scholier bij de deftige bank Morgan Stanley de CEO ook maar één seconde heeft bezig gehouden. Misschien zat die jongen wel heel erg ongelukkig in een hoekje te wachten op een volgend klusje, totdat iemand zei: ‘Joh, waarom schrijf je niet een opstel over hoe jullie als jongeren jullie vrije tijd invullen.’ Kan zomaar gebeuren, want een knul van 15 maak je geen onderdeel van je complexe bankprocessen, wanneer je er slechts een paar weken of maanden rondloopt.

Komt het dan door iemand van de bank? Nou, die hebben het in ieder geval gepubliceerd. Maar waarom dan? De inhoud kon toch niet als schokkend worden ervaren en vreselijk vernieuwend. Als de bank dat gedacht zou hebben, dan is dat wel het bewijs dat zij zelf die sector al helemaal niet kennen. Wat zou dan de drijfveer zijn geweest? Het lijkt wel een stukkie viral marketing. Natuurlijk is het leuk om een 15 jarige jongen een rapport – want zo noemen ze die 2 A4’tjes – te laten schrijven en dat te publiceren. Als de inhoud dan ook nog eens inspeelt op complexe media consumptie systemen, dan heb je als bank de schijnwerpers op je gericht. Gefeliciteerd hoor, de bank scoort na lange tijd weer eens…..

En dan het effect. Voer voor sociologen en psychologen. Mensen zeggen tegen me – en daarbij indringend kijkend naar de reactie in mijn ogen: ‘Jongeren twitteren niet hè, het is echt iets voor ouderen.’ Alsof ze daarmee willen aanduiden dat ik als twitteraar ineens niet meer jong – lees modern – zou zijn, omdat ik twitter. Dat zeggen dan mensen die nog nooit iets gezien hebben van Twitter, maar door dit artikeltje ineens ook een woordje mee denken te kunnen praten. Omdat het in de krant staat, is het waar. En dat is grappig, het aanvankelijke ‘opstel’ van die jongen wordt dus ook gewoon door de professionele journalistiek overgenomen. Nee, de inhoud doet er niet toe, maar de kop ‘Jongeren twitteren niet’, die heeft impact. Complimenten voor de professionele journalistiek hoor, ze hebben het moeilijk met al die burgerjournalistiek en effecten van sociale media. Maar als men een kop kan neerzetten, die de wereld kennelijk moet schokken, dan laten we onze journalistieke principes ver achter ons. Ik had neergezet: ‘Bank publiceert opstel van 15 jarige jongen’. Dan had ik in ieder geval de lezer nog een beetje kunnen aanzetten tot verder lezen.