Picnic ’08 start met filosofie

Picnic ’08 startte vooral met een behoorlijk stuk filosofie van Charles Leadbeater. Hij bouwde zijn verhaal systematisch op, ondanks het feit dat te merken was dat niet iedereen aan zijn lippen hing.

Middels voorbeelden als Twitter en YouTube doorbrak hij de communicatie logica wetten van nog geen vijf jaar geleden. Geen ervaring betekent vandaag de dag niet dat je geen succesvolle campagne kunt voeren op het web. De technologie maakt de mens creatiever in het gebruik en ook productie van media. Samenwerking moet die creativiteit verder opvoeren, maar het is niet zo dat vanuit samenwerking creativiteit als vanzelf toeneemt.

‘Meedoen’ en ‘bijdragen’ zijn de parameters die tot de resultanten ‘chaos’ of juist ‘diversiteit’ in vrijwel elke verhoudingen kunnen genereren. Met elkaar het gevoel van ‘doelstellingen’ begrijpen, moet orde scheppen in het informatie-aanbod en het interactieve gebruik ervan.

Hoe gaan we ons werkbare leven inrichten? ‘Werken voor elkaar of werken met elkaar?’ In deze periode ervaren we de sociale transformatie van onze samenleving, waarbinnen innovatief onderwijs de sleutel moet zijn naar de toekomst, die we technologisch gezien nu al zouden kunnen realiseren.

Clay Shirky betrok deze filosofie meer op de media, en noemde de oude media ‘beton blokken’ en de nieuwe media ‘grind’. Hoe logisch deze vergelijking ook klinkt, toch benoemde hij vooral de cultuur als een sta-in-de-weg om middels samenwerking van beton grind te maken.

Beide heren sloten af dat slechts individuele herkenning de sleutel is naar individueel succes, en dat er geen één vaste motiverende sleutel is te definiëren tot succesvolle samenwerking in een snel veranderende maatschappij.

Naschrift/overdenkingen

De toon is gezet voor dit driedaagse festival, zoals Marleen Stikker Picnic betitelt. Geen keynote met een zwaar accent op de laatste technologische ontwikkelingen. Geen keynote met een zwaar accent op economische parameters of wetmatigheden. En ook zeker geen keynote met een zwaar commerciële insteek. Zijn we deze uitdagingen dan voorbij, gaat het om de mens, die we enerzijds centraal willen stellen, maar anderzijds in geïndividualiseerde hokjes willen plaatsen in een ieder-voor-zich maatschappij? Het antwoord hierop is moeilijk te geven. De revolutie van de stoommachine was misschien wel veel groter dan de digitale revolutie nu. Grote verschil is dat de mens op lokaal niveau niet verward raakte van die vinding. De digitalisering van media heeft de wereld verder geglobaliseerd dan we voor mogelijk hielden. En juist dat aspect maakt ons onzeker. Alle sociale- en maatschappelijke veiligheden en zekerheden worden juist hierdoor zwaar op de proef gesteld. In het gezin, in je vriendenkring, op je werk en in de plaats waar je leeft.

Charles Leadbeater is auteur van het boek ‘We Think’. Voor diegenen die het niet gelezen hebben of het niet wilden lezen is hier een ‘4 minuten versie’ beschikbaar.