Kranten in zwaar weer?

De Telegraaf was voor velen het voorbeeld van media innovatie. Het concern had jaren voorsprong op ‘collega’ uitgevers PCM en Wegener op het gebied van nieuwe media. Het web, radio en televisie werden in de portfolio opgenomen en de ‘digitale’ omzet groeide gestaag.

Maar dat nam niet weg, dat de ‘analoge’ omzet verlies moest incasseren. En dat verlies lijkt door te zetten in een zodanige vorm, dat de omzet in nieuwe media producten de afname in krantenverkoop en advertentie inkomsten niet meer kan bijhouden. Pijn dus voor de aandeelhouders, die overigens in de goede jaren hun zakken aardig hebben kunnen vullen.

Nog meer pijn voor enkele honderden medewerkers, die gedwongen hun baan moeten opgeven. Als een concern dergelijke maatregelen neemt, dan geeft zij daarmee een belangrijk signaal af. Kennelijk zijn er geen baanbrekende ontwikkelingen te verwachten in de nieuwe hoek. De aankoop van geenstijl.nl is een druppel op een gloeiende plaat en kennelijk heeft de Telegraaf geen andere potjes (meer) op het vuur. Om dan aandeelhouders nog enigszins rustig te houden, is snijden in de directe kosten de enige oplossing.

Maar of die oplossing structureel iets aan de positie van de Telegraaf verandert, is nog maar de vraag. Internationaal gezien doen veel collega uitgvers het niet beter en zien hun omzet in abonnees en losse verkopen enorm dalen, gecombineerd met minder omzet in advertentie inkomsten. Beide bronnen drogen kennelijk op. De consument heeft in de huidige tijd zoveel bronnen tot zijn beschikking om nieuws te consumeren, dat de papieren krant geen noodzaak meer is.

Voorspellingen over het einde van de krant, zijn doorgaans speculatief te noemen. Al vele jaren voorspellen deskundigen het einde van de krant. Of dat einde nu nabij is, is eigenlijk nog niet te zeggen, maar de ontwikkelingen duiden op korte termijn in ieder geval op een neergaande trend. Natuurlijk zijn veel oorzaken conjuncureel, maar langzaam maar zeker tekent zich een structureel patroon af.