Twitter en Seesmic…..
Nog nooit van Twitter gehoord? Dan waarschijnlijk ook niet van Seesmic. De opmars van sociale netwerken is niet meer te stuiten. Facebook, Hyves, LinkedIn en vele anderen zijn websites bedoeld om mensen op een eenvoudige manier aan elkaar te linken en met elkaar in contact te brengen. Dan kan zowel voor consumenten doeleinden als voor professionele bedoelingen.
Hoever gaan deze ontwikkelingen? De hele web 2.0 beweging gaat over sociale netwerken. Is dat haalbaar en dus ook betaalbaar? Of is het gewoon een nieuwe manier om goed geld te maken met de zovele bezoekers die die sites bezoeken? Want alleen baanbrekende getallen trekken adverteerders. Is er wel een inhoudelijke bedoeling met deze websites, of zijn het lokkertjes, waar iedereen wel wil zijn, maar er vervolgens weinig mee doet? Ja, ook ik heb accounts (klinkt goed) bij vele van deze netwerken. En ja, ook bij mij rolt er af en toe een e-mailtje binnen, waarbinnen dan weer iemand met mij ‘gelinkt’ wil worden. Ken ik al die mensen? Nou, vaak velen niet hoor, maar dan klik je even door naar hun ‘profiel’ en dan denk je: ‘Ach, zou wel eens leuk kunnen zijn en je accepteert de uitnodiging tot ‘virtuele vriend’ met het grootste gemak’.
Heb je dat allemaal gehad, dan komt er ineens Twitter. Een afschuwelijk vormgegeven website, maar met een enorme bereikspotentie. Ik sprak onlangs de oprichter/ontwikkelaar van Twitter tijdens één van de vele Twitterborrels die ons landje inmiddels kent. Ja, mensen, Twitterborrels, dat heeft MSN nooit bereikt. Twitter is een soort MSN, maar je bent dan niet één-op-één aan het ‘praten’, maar velen-met-velen. Als je iemand wilt volgen, abonneer je je als het ware op hetgeen hij of zij te zeggen heeft. Diegene krijgt dan een berichtje dat jij haar of hem volgt. Vindt die ander jou ook interessant, dan volgt een soortgelijke actie. Op die manier kan je al heel makkelijk een paar honderd mede twitteraars volgen, waarvan je de berichten de hele dag door op je scherm krijgt te zien. Hebben we daar tijd voor? Dacht het niet, maar de drang om op die manier lekker bij elkaar te horen is kennelijk groot. Een leven 1.0 behoefte in een web 2.0 omgeving.
Het gaat nog verder met Seesmic. Dat wordt (het is dus nog niet klaar) een soort twitter, maar dan met video. Dus naast het kletsen met 140 karakaters in twitter, lijkt Seesmic de mogelijkheid te gaan bieden iedereen ook live op het scherm te zien, zodat je ook met elkaar kunt praten en ook non-verbale reacties kunt waarnemen.
Twitter en Seesmic kennen niet een strak protocol waarin je je profiel moet vastleggen, in die zin wijkt het als sociaal netwerk sterk af van de eerder genoemde sites. Daardoor zijn voor het aanmelden en meedoen slechts een paar muisklikken en toetsaanslagen nodig. Ja, dan ben je modern, je doet mee.
Verdienmodellen? Geen idee. Twitter maakt het mogelijk om de zogenaamde ‘praatjes’, zij noemen dat ’tweets’ te volgens in verschillende applicaties, zoals Twitterrific, waarvoor zij een API (Application Programming Interface) beschikbaar hebben gesteld. Geen reclame te zien, tot nu toe. Wat schetste mijn verbazing vorige week toen van deze applicatie versie 3.0 verscheen. Reclame in de tweets, af te kopen voor zo een 15 dollar. De software blijft gratis!
Maar op de site van Twitter is nog geen reclame te zien. Vraag blijft dan ook, hoe daar straks geld mee te verdienen is. Toen ik Biz Stone van Twitter vorige maand sprak, kon hij niets anders zeggen dat Twitter op dit moment alleen maar geld kost. De software was gemaakt voor de ‘lol’ en deze man reist de wereld rond om dat te vertellen. Web 2.0 businessmodellen? Tja, ze zijn er wel, maar zijn ze stabiel? De tijd zal het leren.