VPRO’s experiment met tweede scherm: mijn eerste ervaringen
Gisteravond werd ik door Netty Arriens van Veronica Concept Designs geattendeerd op ‘het tweede scherm’ tijdens de laatste uitzending van VPRO’s zomergasten. VPRO koos voor een webapp, met zo zijn voor- en nadelen.
• Er moet nog heel wat gesleuteld worden om de juiste ‘aandachts’ balans te vinden
Guy Verhofstadt slokte veel aandacht op, waardoor voor mij het experiment met het tweede scherm minder geslaagd uitpakte. Vooral tijdens het politieke blok had ik de behoefte het tweede scherm te negeren en gewoon naar zijn verhaal te luisteren. Nee, dan doen die tweets die tussendoor worden getoond er niet zo heel veel toe.
Hoe we onze aandacht verdelen tijdens het kijken naar TV, is een complex proces. Tijdens het MediaParkJaarCongres 2011 was het vooral Kevin Slavin die veel omtrent de psychologie van het televisie kijken verduidelijkte. Mij werd gisteren duidelijk dat lang niet elk programma zomaar kan worden ‘uitgerust’ met een ‘second screen’, hoe leuk het experiment technisch ook mag zijn. Want dat kan de VPRO goed. Ze ontwikkelden een webapp, die op de iPad zich redelijke gedroeg als een gewone app. De twittertijdlijn kon echter helaas niet live worden getoond, een ‘update’ knopje moest zorgen voor de updates. En dat was een hinderlijke extra handeling tijdens het geconcentreerd luisteren naar Verhofstadt.
Er zijn al meerdere experimenten gedaan met ‘second screens’ tijdens TV uitzendingen. Sport lijkt een uitermate geschikte vorm van content te zijn voor de toepassing van een tweede scherm. De concentratie kan daar makkelijker worden verdeeld tussen de twee schermen. Bijvoorbeeld uitslagen van alle betrokken sporters op het tweede scherm met beelden van de kopploeg op het eerste, zoals dat tijdens de Tour de France werd gedaan.
De uitzendingen van Zomergasten zijn natuurlijk sterk gebonden aan individuele interesses. Als Verhofstadt mij niet zo geboeid had, had ik makkelijk mijn Twittertijdlijn kunnen volgen en over geheel andere onderwerpen kunnen twitteren. Ja, dan heb ik wel een ’tweede scherm’ in handen, maar zonder het doel van een ’tweede scherm’.