Frank Romano versus Peter Luit door Ton Rombout in Graficus

Net terug van vakantie las ik een lezenswaardig artikel van Ton Rombout in Graficus. Syntens adviseur Hans Baljet stuurde mij net voor vertrek al een e-mailtje met de mededeling dat Ton nogal negatief was over mijn lezing bij de Xplor bijeenkomst van afgelopen maand. Ach, toen dacht ik: ‘Zo erg kan het niet zijn, eerst maar lekker op vakantie.’ Bij terugkomst had ik gelijk, maar ik denk wel dat een reactie op zijn plaats is.

Ton sprak van een ‘behoorlijk schril contrast’, waarbij mijn verhaal vooral vaag en kreterig was. Volgens de journalist zou ik een verhaal over web 2.0 hebben gehouden – ik kan me dat overigens niet herinneren. Eerst even dat ‘contrast’ Dat lijkt me logisch. Frank, die ik overigens persoonlijk al jaren ken, is een echte print-goeroe en had vanuit de Xplor organisatie de vraag gekregen een overzicht te geven van hetgeen hij op printgebied op DRUPA had meegemaakt. Een keurig en beter bruikbaar overzicht was er niet te krijgen, veel cijfermateriaal over prestaties, gebruik en relaties met andere print- en druktechnieken.

Diezelfde Xplor organisatie vroeg mij juist een ’tegendraads’ verhaal te houden over de al dan niet moeizame toekomst van print, waarbij ik in mijn inleiding al aangaf dat het verrekte moeilijk zou zijn om het niet met Frank eens te zijn in slechts de helft van de tijd die Frank verbruikte voor zijn verhaal. Leuk grapje, waarmee de lachers in de zaal zich meteen lieten horen.

Mijn verhaal ging vooral over het 2.0 gevoel binnen de verschilende mediasectoren, waarbij vooral web 2.0 in veel marketing geweld heeft omarmt, terwijl de ‘papieren’ branches deze beweging niet ruimhartig in hun marketingmodellen omarmen. Dat is een echt contrast, of dat schril is, kan worden betwijfeld, maar al die moderne technologie kan alleen effectief worden ingezet als bedrijven steeds beter gaan leren wat communicatie behoeften zijn. Weten hoe snel een printer kan ‘draaien’ en welke resolutie deze heeft, hoe groot de velletjes kunnen zijn en hoe de machine zich verhoudt tot de concurrentie, mag dan voor insiders wel aardig zijn, maar het gaat om de toepasbaarheid in een wereld die een behoorlijke dynamiek vertoont in het effectief gebruik van verschillende communicatie kanalen.

En daar geeft iedereen tijdens lezingen zo haar/zijn eigen invulling aan. Ik denk al helemaal niet dat ‘we naar de haaien gaan’, zoals Ton in zijn stukje schrijft, maar er zo af en toe op wijzen dat het goed is om ‘out-of-the-box’ te denken, kan absoluut geen kwaad. Als consultant kom ik maar al te vaak in bedrijven, waar het gebruik van het web nog steeds beperkt is tot de statische reclamefolder (ja, met inderdaad al die technische gegevens van machines) en een knop om een e-mailtje te versturen. Dat die bedrijven misschien de gehele PDF workflow en het stuk color management op orde hebben, maakt deze bedrijven niet automatisch tot een duidelijk zichtbare 2.0 beweging, daar is meer voor nodig.

Ach ja en als ik dan Ton zijn commentaar lees, denk ik wel: ‘Jammer deze zuurheid, waar komt dat vandaan? Hij is zo een gewaardeerd specialist binnen de branche, weet heel veel. Dit soort commentaren zouden voor hem toch niet nodig hoeven zijn.’ Jammer van dat stukkie papier 1.0. Maar bij mij geen hard feelings hoor, ik heb dat niet zo.