Mijn leven met een Nokia N95…..

Nou ben ik zelf niet zo een ‘mobiel-gadget’ liefhebber, dus die N95 kwam min of meer bij toeval in mijn bezit. Mijn buurjongen wilde graag een mobiel en vroeg mij of mijn abonnementsperiode al voorbij was. Slimme vraag, want dan zou hij mijn oude Sony Ericsson 750i kunnen krijgen, terwijl ik dan (vrijwel) gratis een nieuwe zou kunnen halen.

Afgelopen vrijdag kwam ik uit Leeuwarden en reed dus onderweg langs het KPN Business Center in Alkmaar. Eenmaal binnen werd ik natuurlijk overspoeld door het aantal mobieltjes. Wat te kiezen? Ik was de user interface van mijn 750i gewend (dat ding was dus al 3 jaar oud…), dus de neiging dat merk weer te kiezen was groot. De (volgens mij goed getrainde) verkoopster bracht me meteen aan het twijfelen: ‘Tja, ik kan met dat merk niet omgaan hoor, geef mij maar een Nokia’. Ik vroeg wat ze daar dan van in de ‘aanbieding’ had. Links en rechts slingerden wat toestelen om me heen. Keuze maken? Nou, lastig hoor. En ik had bij Nokia nog dat user-interface gevoel van de jaren negentig. Maar daar had ik me op verkeken, naar later bleek.

Ik vroeg of er niet zoiets was als een Top 3 of zo voor zakelijke gebruikers. ‘O ja hoor, dan moet je de Nokia N95 hebben.’ Ik kende de term N95 wel, veel van mijn ’twittervriendjes’ hebben zo een ding, een soort tegenhanger van de iPhone, maar dan zonder touchscreen.
Tja, ik stond daar dan wel, maar een paar maanden geleden had ik eigenlijk de gedachte een iPhone te willen hebben (waarom weet ik niet, maar ik ben nu eenmaal een Apple liefhebber), zodra dat ding in Nederland beschikbaar zou zijn. Maar ja, hoe lang gaat dat dan weer duren en ik had mijn buurjongen mijn toestel beloofd wanneer dat mogelijk zou zijn.

Ik realiseerde me eigenlijk het gekkenwerk wel een beetje. Ik stond daar, besloot binnen een paar minuten een N95 te nemen (ik moest op basis van een verlenging en beetje aanpassing van mijn abonnement een tientje bijbetalen).
Nou ja, dat dan maar gedaan. SIM kaarten werden natuurlijk vernieuwd, want bij zo een N95 moesten natuurlijk UMTS SIM kaarten. Wel eerst even proberen of dat in mijn autotelefoon (duo card) ook zou werken. Dus voor een tientje per maand kon ik dan ook internetten met dat ding. Ja, daar kom je bijna niet onderuit, als je een N95 neemt zonder internet (via UMTS), waar doe je het dan allemaal voor?

Al met al was ik zo een anderhalf uur zoet met dat zaakje. Onderweg naar kantoor merkte ik dat de N95 het inmiddels deed, want ja, dat moet via Groningen even ‘omgeschakeld’ worden. Eenmaal op kantoor stond mijn buurjongen al (ongeduldig) klaar om de ‘oude’ 750i in ontvangst te nemen. Ik had alle boekjes, CD, en wat snoertjes netjes bewaard. Hij aan de slag, natuurlijk zonder de boekjes te raadplegen.

Ik deed dat wel en een flink boekwerk met alleen tekst (waarom geen leuke user-interface plaatjes – een soort ‘snel aan de slag’ gids) was te saai om doorheen te komen. Dus ik ook maar aan de slag op de ‘learning-by-doing’ methode. Ik moest wel wennen, maar gelukkig was de user-interface inderdaad niet meer zoals de oude Nokia modellen van enige jaren geleden. Alles fraai met icoontjes in kleur en een logisch reeks applicaties.

Ja, hoe ga je dan aan de gang? Je klikt op van alles en je laat je verrassen. Nou, dan kom je bij ‘contacten’ en dan zie je dat de vriendelijke KPN meneer wel alles gekopieerd heeft, maar dat de hiërarchie verdwenen is. Alles lineair onder elkaar, structuur weg. Tja, dat is dan meteen weer een klus, om alles netjes te structureren. Dan maar meteen even ‘syncen’ met mijn agenda (iCal) op de Mac. Oeps, N95 werd niet ondersteund. Eén van mijn twittervriendjes stuurde meteen een linkje waar een een plug-in te vinden was. Probleem opgelost, dus iSync liet een mooi N95 icoontje zien. Dan maar even syncen, oeps vergeten aan te geven dat ik geen contacten wilde syncen. Dus kwam het hele adresboek binnen, puinhoop was compleet. Dus meteen aanleiding dat allemaal maar even behoorlijk aan te pakken. Ja, zo gaat dat dan, zonder ook maar iets te lezen. Met 8GB aan boort kan je makkelijk 1000 adressen naar binnen halen. Maar lang niet alles was natuurlijk actueel en/of noodzakelijk. Dus je haalt een nieuwe telefoon en vervolgens ben je bezig je CRM beleid op orde te brengen. Da’s ff lekker, ik had daar eigenlijk helemaal geen tijd voor.

Hoe ging het verder? Natuurlijk zet je na een aantal rare vertalingen de taal van het apparaatje op het engels. Zo, dat ‘oogt’ al beter. Vervolgens probeer je bepaalde knoppen en menuplekken te veranderen. Je gaat soms vier tot zes stappen diep en je onthoudt niet altijd precies waar je vandaan komt. Zoals het instellen van je e-mail gegevens en zo. Kost even wat moeite om terug te komen op de plek waar je in eerste instantie gewoon bij toeval terecht was gekomen.

Ja, dan ga je op het web browsen en een e-mailtje sturen om alles te testen. Ja, het werkt! Maar e-mail ontvangen op de N95 heb ik (om onduidelijke redenen) nog niet onder de knie. Zit ik daar dan mee? Frustraties? Nee, in het geheel niet. Ik berust er gewoon in, altans nu even, want ik moet ook nog gewoon wat werk doen. Het ding kan bellen, dat moet ie ook. Dat er ook nog 2 camera’s in zetten en zelfs eentje met 5 megapixels, boeit me eigenlijk ook niet zo. Maar gisteren op het voetbalveld, zei ik het wel trots, dat telefoontjes tegenwoordig al zo een hoge resolutie hebben. Ik liet het appraatje zien, niemand was echt onder de indruk. Lang niet iedereen kent de N95, ook ik ken de ’term’ alleen maar door al die twittervriendjes die er zo gek op zijn.

O ja, ook leuk. Navigatie software. Nou had ik al een oude TomTom over en in mijn auto zit een systeem ingebouwd. Dus waarom zou ik zoiets nodig hebben? Niet dus, maar het zit er op. Net zoals een MP3 speler (ik had al een iPod) en een radio (had ik ook al hoor).

Al met al, heb ik een supermodern ding waar ik niet mee voor gek sta op een gemiddelde twitterborrel. Maar verder geen mens in mijn omgeving die nu tegen me opkijkt omdat ik een nieuw mobieltje heb. het leven is niet veranderd en gaat morgen gewoon weer verder, N95 of niet.