Welke waarde heeft een mens in 2012?

Alles drukken we in geld uit, de waarde van je twitter account, de hoeveelheid zakelijke contacten in LinkedIn, je ‘Likes’ binnen Facebook en ga zomaar door. Als we die virtule waarden zouden optellen, dan zou onze economie helemaal kraken niet in zijn voegen.

Nee, dit jaar geen chronologisch lijstje van hetgeen ik in 2011 heb meegemaakt. Nee, ook geen voorspellingen van ‘dingen’ die ‘het’ al dan niet gaan maken. Vooral van dat laatste genoeg gezien de afgelopen weken. Altijd heerlijk, maar vooral ook heel gemakkelijk, zulke lijstjes te maken. Lekker zwart/wit, lekker duidelijk. Dat is wat de mens in zijn oerbehoefte eigenlijk altijd wil: duidelijkheid.

We leven in een maatschappij waarin de duidelijkheid zoek is. In plaats daarvan leggen we talloze keuzes voor, die dan een soort schijnduidelijkheid opwekken. Fijn, we mogen in december weer kiezen voor een nieuwe ziektekostenverzekering. Wordt ook u niet vreselijk moe van al die keuzes, die we bijna opgedrongen krijgen? Mogen we nog kiezen of we ‘op’ Twitter gaan? Mogen we als mens nog wel zelf bepalen wat we waard zijn? Of wordt de waarde van een mens slechts een optelsom van je on-line populariteiten?

Ik zou 2012 willen ingaan met meer gevoel voor realisme. In deze van tijd van economisch krakende scharnieren blijkt de virtuele waarde van een maatschappij helemaal niet in staat te zijn het tij te keren. Wat is het allemaal waard als je uiteindelijk als werkgever, werknemer of zelfstandig ondernemer gewoon maandelijks de juiste balans moet weten te vinden tussen inkomsten en uitgaven. Wat is het allemaal waard als je verneemt dat overheden niet meer gewoon kunnen boekhouden, maar jou wel de rekening laten betalen?

Ik zou in 2012 willen pleiten voor fundamentele waarden. Waarden die meetbaar zijn, duidelijk zijn en te hanteren zijn. We hebben onze maatschappij ongelooflijk complex gemaakt. We zijn het zicht op ons leven volledig kwijt geraakt. Ja, we zoeken naar compensatie. We noemden dat social media, omdat het om mensen zou gaan. Mij vergaat inmiddels de menselijkheid achter ‘social’. Natuurlijk kwetter ook ik links en rechts wat, natuurlijk af en toe leuk, vermakelijk en genereert het zelfs af en toe een glimlach. Maar we zijn op al die sociale kanalen vreselijk zakelijk geworden. In 2011 durfde ik niet meer tussen de middag te ‘melden’ dat ik een rondje met de hond ging lopen. Ik werd er op geattendeerd dat dat niet goed zou zijn voor mijn zakelijke imago. Dat maakte indruk.

Nee, voor mij gaat 2012 dus over echte mensen, mensen die ik echt spreek, waar ik aan kan vertellen wat ik voor ze kan betekenen. Mensen met wie je een echte vertrouwensband opbouwt, mensen die je wat gunnen, mensen met je kan en wil samenwerken en omgekeerd. Nee, voor mij is mijn virtuele waarde niets waard als ik er niet keer op keer een echt mens in mee kan maken, in levende lijve. Gewoon met een kop koffie, elkaar aankijken, de non-verbale krachten voelen en een vervolgafspraak maken. Ik wens u een menselijk 2012 met eigenwaarde en respect voor de medemens.