Steve Jobs leefde ‘binair’ in vrijwel alle opzichten
Hoe vat je een 700 pagina’s tellend boek samen over iemand die een onuitwisbare invloed heeft gehad en nog lang zal hebben op de wijze waarop we omgaan met onder andere technologie, verhalen, muziek, films en apps. Steve Jobs kon zich alles veroorloven, omdat hij slechts één ding miste: grijstinten.
• Zijn werkelijke doelen overstegen de waarden van geld en bezit
• Steve Jobs kon naast zijn hoog begaafde eigenschappen zijn emoties volop kwijt, al was het zwart-wit
Ergens in de laatste 10 bladzijden van het boek geschreven door Walter Isaacson staat dat Jobs een binair leven leidde in vele opzichten. Iets of iemand was ronduit klote of buitengewoon uitstekend. Dat principe hanteerde hij in vrijwel alle aspecten van zijn leven – inclusief zijn gezondheid – alleen in zijn gezin was er af en toe ruimte voor nuances. Steve heeft het boek zelf nooit gelezen, het project duurde 2 jaar en vele tientallen gesprekken werden gevoerd met zovele mensen, die voor, met of tegen hem in zijn leven een rol speelden. Ik deed een dag of 18 over het boek, welke veel dieper op de persoon Steve Jobs ingaat dan de twee andere boeken die ik al eerder las, waarin het leven van Steve ter sprake kwam: iCon (van Jeffrey Young en William Simon) en Odyssee (van John Sculley).
Het boek is natuurlijk een optekening van een uniek mens, maar het leert de lezer ook iets over zichzelf. De extreme reflecties leren je iets over de wereld waarin we leven, de persoon die jezelf bent. Het boek daagt je uit om vooral ook na te denken over je eigen ik, je plek in de maatschappij en de wijze waarop je omgaat met je medemens. Maar ook over hoe je omgaat met je eigen competenties, je ambities, je leergierigheid of juist je luiheid, je ongeïnteresseerdheid of onnauwkeurigheid. Jobs benoemde deze groep als ‘B speler’, hij wilde alleen ‘A spelers’, minachtte iedereen die niet aan zijn kwalificaties voldeed, maar prees de mensen om hem heen die samen met hem van Apple het beste bedrijf ter wereld wilde maken. Tot in elk detail. Het boek laat je nadenken over hoe jezelf wilt kwalificeren als A- of B-speler.
Ik hoop dat niemand deze zwart-wit optekening letterlijk zal projecteren op haar of zijn eigen leven, want Steve miste zelf vooral de nuances, die de mensheid zoals deze nu eenmaal is, in stand kan houden met zowel A- als B-spelers en misschien wel tot en met Z-spelers. Dat is hetgeen onze maatschappij zo een grote verscheidenheid aan mensen biedt. Steve was er één van.