Het is 29 maart 2036

Het web is na diverse trage ontwikkelingen eindelijk volledig realtime geworden. De strijd om het web is uitgevochten, de consument is de baas. De telecom bedrijven en de uitgevers die in 2011 nog volop strijd voerden om hun belangen zeker te stellen, hebben de strijd opgegeven. Aandeelhouders gingen met lege handen naar huis.

• Met het realtimeweb kunnen we overal virtueel en audiovisueel aanwezig zijn
• Banken zijn al in 2026 opgeheven: het geld is terug bij de eigenaren, rente bestaat niet meer

Met het realtimeweb web is de rol van de telco’s volledig uitgespeeld. Elke apparaat in elk huis of elk bedrijf werd uiteindelijk een knooppunt in een wereldwijd draadloos netwerk. Overvloed in capaciteit verving de beperkingen van lokale telecombedrijven, die in 2011 het land nog probeerden vol te zetten met ontzierende masten om mobieltjes met elkaar te verbinden. Nu heeft elk apparaat een bereik van 250 kilometer, genoeg om de hele wereld met elkaar te verbinden in een zeer fijnmazig netwerk met geen enkele uitval. Het energieverbruik is nihil, in 2036 is zonne-energie vrijwel onafhankelijk geworden van zonlicht, daglicht is voldoende om elk apparaat van een standby tijd van 2 weken te voorzien.

Ook uitgevers zijn van de aardbodem verdwenen. Hun zoektocht naar bezit van de klant moesten zij met de komst van het realtimeweb opgeven. Alle content van de hele wereld zou vanuit hypermoderne cloudomgeving voor iedereen altijd beschikbaar zijn. De kosten om het gehele systeem in stand te houden zijn een fractie van de kosten die consumenten moesten betalen voor hun internet verbinding opgeteld bij de kosten voor slechts een handvol abonnementen bij verschillende uitgevers. Mensen die relevante content maken en aanbieden kunnen makkelijk worden betaald vanuit de opbrengsten die de wereldwijde bevolking bij elkaar opbrengt. De ‘bevolking’ is het grootste bedrijf ter wereld. Iedereen is uitgever geworden, iedereen kan onafhankelijk van tijd en plaats meepraten over alles. De achterliggende intelligente systemen houden houden meningen bij en sturen het zogenaamde ‘self governance’ systeem aan, waarop basis van de alle democratische processen ter wereld besluiten worden genomen, die vooral goed zijn voor de aandeelhouders van de wereld: de bevolking zelf. Overheden zijn opdrachtnemers geworden van de bevoling en voeren alleen nog controlerende taken uit en rapporteren deze in heldere taal terug aan het systeem, op basis waarvan besluiten worden voorgelegd en genomen.

De derde wereld, die vele evoluties op het gebied van internet niet heeft meegemaakt, loopt nu mee in de snelheid van de ontwikkelingen van de westerse wereld. Ook de derde wereld kan nu profiteren van het realtimeweb en betaalt via hypermoderne micropayment systemen ook maandelijk mee aan het in stand houden van het systeem. Een systeem, welke dus geen enkele invloed kent van telecombedrijven en/of overheden. Alle technologie om wereldwijd realtime te kunnen communiceren bezit iedereen in al haar of zijn eigen apparaten. Nieuwe apparaten worden ontwikkeld op basis van de specificaties die wereldwijd door gebruikers worden doorgegeven.

De computer zoals we die in 2011 kenden is volledig verdwenen en ook de eerste tablets van Apple zijn in die tijd alleen nog terug te vinden in het ‘Telcomedia History Museum’ in London, een virtueel museum welke via de inmiddels uitontwikkelde augmented reality te vinden is in Hydepark, hartje London. Het museum kent op topdagen meer dan 250.000 bezoekers vanuit de gehele wereld.

Consumenten beheren hun eigen mediaprofielen en geven zelf aan wanneer, wat zij waar en op welk apparaat willen zien of horen. Ook Breaking News alerts worden gegeven op basis van je eigen media consumptie historie. Je eigen ‘ContentProfile’  is voor niemand toegankelijk, jij bent in controle van zowel de door jou gewenste redactionele- als de commerciële content. Fabrieken, producenten en dienstverleners maken geen reclame meer. Adverteren is van de aardbodem verdwenen. De sociale netwerkjes uit 2011 zijn complete product- en dienst beoordelingssystemen geworden. De relevantie van een product of dienst wordt door de consument bepaald en verspreid. Fabrikanten, producenten en dienstverleners staan volledig in dienst van de bevolking.

De overheden staan wereldwijd met hun rug tegen de muur. Het realtimeweb heeft de primaire inkomstenbronnen van de regenten hard aangetast. De grenzen tussen bedrijven en personen is nagenoeg verdwenen. Het betaalsysteem om het realtimeweb in stand te houden is in handen van personen, de wereldbevolking. De inkomsten voor de overheid uit de omzet van telecombedrijven, energiebedrijven en oliemaatschappijen is met tientallen procenten gedaald, Auto’s rijden in toenemende mate op lichtcellen, ontwikkeld uit dezelfde technologie waarmee alle realtimeweb apparaten worden gevoed. De overheid werd in 2026 gedwongen accijns op branstof te laten vervallen, daar geen enkel persoon 10 euro per liter wilde betalen en via een massale oproep wereldwijd werd vanaf 16 maart 2026 3 weken lang geen brandstof verbruikt, doordat de bevolking geen tankstation meer bezocht, terwijl 80% van het vervoer gewoon doorging door toepassing van de hypermoderne lichtenergie. Een bron waar de overheid haar vinger niet achter kon krijgen. Nu rijdt 100% op licht en heeft de overheid geen inkomsten meer uit primaire energiebronnen.

Aandelenbeurzen zijn verdwenen. Het enige geld wat nog telt is het geld in het systeem van de bevolking. Speculaties zijn ten einde, aandeelhouders bestaan niet meer. Iedereen moet bijdragen aan het systeem op basis van haar of zijn capaciteiten. De nieuwe aandeelhouders zijn u en ik.

Leren doen we met elkaar. Klassieke school systemen zijn verdwenen met lineaire leerprogramma’s. De cloud ‘weet’ alles en we leren nu alleen nog hoe we dingen kunnen vinden en begrijpen. Iedereen heeft zijn eigen zoekmachine. Google bestaat niet meer, de technologie die zij in 2011 nog zo beschermden zit nu in een chip in elk apparaat en volledig in te stellen door elke bewoner van deze planeet op basis van haar of zijn behoeftes.

En zo kan ik nog wel even doorgaan, maar ik moet nu weer aan het werk met de ‘dingetjes’ uit 2011. Wordt vervolgd.

Eerder verschenen: De GoogleBio chip.